YUNUS EMRE
Fani olan dünyada Yunus imiş adım,
Ancak dünya dahi fani iken, canı baki sanarmışım,
Fâniliği unutan can, biçare kalmış,
Biçare omuz dayanmaz olmuş yıkılmış,
Vaziyetin beterliği nefsi asi kılmış,
Asi olan nefis dayanılmaz olmuş,
Ruh şükür-ü, huzuru unutmuş,
Baki olana ulaşmak için yola koyulmuş,
Yolda nice badire atlatmış yorulmuş,
Nefse boyun eğmemeye alışmış,
Zamanın evvelinde bilirim diye böbürlenen can,
Bilmem diye cehaletinin farkına varmış,
Bilmem dediği vakit yüreği huzur ile kaplanmış,
Yolun karanlık mazisi ilerisinde görünen ,
Huzura sevk eden aydınlık ile umuda bağlanmış,
Aydınlığa ulaşmak için hazırlanan can ,
Cananının huzurunda, canana sarılmış,
Huzur ile şenlenen can ,cananın kudretine hayran kalmış,
Dünyanın parıltısı cananın huzurunda yere serilmiş.
Şan, şöhret ve mülk huzurun dışında kalmış,
Huzura varabilmek için takva ehli, gerekmiş,
Canan yüce kâinat sırlarında,
Tüm kitapların sultanında,
Bakaranın içinde, huruf -ı mukatta ile taçlanan,
Muttakilerin özelliklerini açığa sermiş,
Olsa gerek ki huzura varamayana sebep ,
Nede olsa, gayba iman için gerek yürek,
Girişinde dahi yer yoktur münafığa,
Nasıl yer olur ki infak etmeyen müslümana,
Ancak etmemek gerek dert ve keder,
Serilse seccadeler, edilse en içten tövbeler,
Affı ,Lütfü bol olan Kudret,
Elbet verir canan, kuluna rahmet.