DEĞİŞMEYEN

Büyürsün; yüzün değişir, fiziğin değişir, cildin değişir… Arkadaşın değişir, oturduğun ev değişir, hatta Dünya değişir ama bir tek Annen ve Baban değişmez. Evet… Anne ve Baba da yaşlanırlar, hatta belki yaşlandıkça huysuzlaşırlar ama ne olursa olsun size olan sevgileri asla değişmez. Derdiniz olunca onlara anlattığınız zaman, bilirsiniz ki derdinize derman olmak için ellerinden geleni yaparlar. Size yaptıkları iyliklerin karşılığını almasalar bile ; “Yeter ki evladım / evlatlarım iyi olsun” düşüncesinde olurlar. İşte böyle saf ve çıkarsız sevginin adıdır Anne – Baba sevgisi. Hayat o kadar acımasız ki onlar bu dünyadaki zalimleşen insanlara karşı siper alıp bizi koruyan melekler diyebilirim. Ha diyeceksiniz ki her anne baba iyi değiller. Evet, doğru… İyi olmayan insanlar da var ama bu, onların anne – babalıkları ile alâkalı bir durum olmayıp tamamen karakterlerine yönelik davranış biçimleridir. İyilik insanın kendi özünde yatar.
Bizleri büyütüp belli bir yaşa getiren, üzerimizde emeği geçen annelerimize ve babalarımıza da, onlar yaşlandıklarında aynı şeyleri biz de onlar için yapacağız, yapmalıyız da… Haberlerde görüyoruz, bir evlat sırf para için ya da miras için annesinin ve babasının canına kıyıyor, kendisine kıyamayan anne ve babasına kıyıyor. Acı ama gerçek bu maalesef. Bunu yapanlar da genelde ya madde bağımlıları ya ruh sağlığı veya psikolojisi bozuk olanlar ya da adına ‘miras’ dedikleri bir karış toprak peşine düşenlerdir. İşte böyle…. Bunları da geçtim, anne – babasını sokağa atıp da kış vakti soğuktan donarak ölmelerine sebep olanlar bile var. Merhamet zor bir duygudur ama bir o kadar da imkânsız olmayan duygudur. Bir tercihtir bence merhamet ve iyilik, bir kere bu tercihi uyguladığınızda, artık hep bu yönde devam edersiniz. Ama kötülüğe bir kere bulaşırsanız, o nokta tanesi dahi kötülüğün devamı gelir, çünkü bence kötülük de bir tercihtir. Vardır annesi veya babası şiddet uygulayan, küfür eden… Evet, bu konuda yine diyorum elbette herkes anne – baba olamaz. Yasak aşk sonucu sırf evladı görüp şahit oluyor diye kendi öz evladına kıyan anneler var, alkol içip eve gelince çocuklarına şiddet uygulayan babalar var. Ama diyorum ya, herkes anne – baba olamaz diye. Sadece biyolojik açıdan düşünmek de doğru değil. Çünkü annelik ve babalık aynı zamanda duyguya dahildir. Merhamet de bu duygunun bir parçasıdır. Anne – Baba, evlada iyi olacak ve iyiyi öğretecek ki evlat da gün gelecek o anne – babaya iyi olacak. Ama bazen bazı anne ve babalar her ne kadar ilgi, merhamet, şefkat ve sevgiyle evlatlarını büyütseler bile, o evladın içinde kötülük varsa, yine kötü olabiliyor. Ya çevresinden görüp de etkileniyor ya da kendi içinde zaten vardır. Birine istemeden de olsa herhangi ufak bir kötülüğünüz dokunmuşbulaşıcıdırsa bile, pişman olduğunuz takdirde kötü olarak değil, iyi ve merhametli olarak yine devam edersiniz hayata. Unutmayın, kötülük çoğalsa bile iyilik bulaşıcıdır.