Limanını yakma kadın.
Sığ kalırsın el elinde.
Yine kendi kanatlarına sığın.
Her ışığını açanı,
Kendine yuva sanma.
Sinandığın yerlerden parlamaya bak.
Tüm bu olgular sana merdiven olacak.
Sen o merdiveni saglamlaştırmaya bak.
Yoldasın…
Ve diğer elin yoldaşın…
Keder senin
Ve sevinçte…
Kalemine tutunduğun gibi,
Silgini de kaybetme.
Güven kendi esintine.
Rüzgarın değirmeni ile sendeleme.
Rotan kalbin olsun.
Notalarını sen belirle.
Başkalarının şarkılarına tutunmak yerine,
Kendi şarkını hisset yüreğinde.
O zaman git şimdi,
Senin senfoninin gittiği yere.
Gerçek bir hikayeye şahit ol
Ve kimseye söyleme.
Kuşlar da konarlar,
Gerçek hikayelerinde,
Yuva yapacağı dalı bilir.
Sen de dalını bulmak için uçmaya mahkumsun.
Fakat ormanda baykuşlara yem olma.
Karanlıktır onların baktığı yer.
Sen gündüzleri ara.
Kalbin yorulsa da,
Eylül, senin doğuşun…
Varlığını sunuşun…
Hayat felsefen,
Eylülü anımsatacak kadar derin…
Şimdi bütün eylüller senin…

Eylül SEYHAN