Abesiyet söz konusu ise, o işten imtina etmek en akılcı bir davranıştır.
O yönde harcanacak zamanın bile, öbür dünyada müşteki sıfatında davacı olacağı düşüncesi garip olarak telakki edilmesin.
Mantığın iÅŸlevi dokusunda aksamalara yol açan bu durum,doÄŸal akışa da bir engeli tezahür ettirir.KiÅŸinin kendine olan en büyük kötülüğü’dür bence…
Bu noktada olacak olan, Şeytani ve nefsani tüm hissiyâttın vücut bulabileceği,bunun sonucunda menfi üniformalar da resmiyet statüsünde hareketlilik elde edeceğidir.
ÖrneÄŸin, evde veya baÅŸka bir mekanda,oturup;bir kitap, gazete dergi vs okuna’mıyorsa, üsteki konuyla iliÅŸkin bir pozisyon mevcut demektir.
“Zaman nakit’tir”Atasözüne istinaden; anların israf akışında heba etmenin ne öznel;nede nesnel hiç bir yararı yoktur.
Oysa organizmanın dinamizm’den; aklın bilgiden nemâlandığı bilinmeyen bir öğreti deÄŸildir.
Bugün dünyaya çekidüzen veren , Allah’ın; insanlara verdiÄŸi bu meziyet kazanımlarıdır.Ä°ÅŸte bizi diÄŸer canlılardan ayıran;eÅŸref-i mahluk tahtına oturtan bu özelliklerdir.
Gerçi diÄŸer mahlukkattında bu harreketlilikten nasiplendiÄŸi söylenebilinirsede, bunun Ä°lahi bir güç dahilinde tamamen içgüdüsel; ama aklî olma’yışıyla alakalıdır.Burada asıl olan,akıl kontrolündeki hareketliliÄŸin evren sahasında kabul görmesiyle ilgili geçerliliÄŸidir.Kısaca beÅŸeri atılım’ların müspet yansımaları, bu iki kavram üzerinde cereyan etmektedir.
Burada anlaşılacağı üzere; abesiyet çukurunda;bu iki kavramın yok olmasına yol açmaya çalışmak insanoğluna yakışır bir mizaç değil.