Esir Dünyalar: Bağımlılığın Sessiz Çığlığı Bağımlılık, yalnızca bir maddeye, bir nesneye ya da bir davranışa tutkunluk değildir. Bağımlılık; insanın, kendi iradesiyle arasına giren görünmez zincirlerdir. Kimi bir şişede kaybolur, kimi bir jetonun sesinde teselli arar, kimi de kart limitinde tükenen bir umuda tutunur. Ama her biri, başka bir gerçekliğin —yalnızlığın, bastırılmış acıların, görülmeyen travmaların— yankısıdır.... Devamı

Adı Yok, Yüzü Yok… Ama Vatan Var Gecenin en sessiz saatinde, şehir uyurken… Birileri uyanıktır. Işıkları yanmayan odalarda, gözleri haritalara ve raporlara kilitlenmiş, sessizce düşünen insanlar vardır. Onlar, bu ülkenin adı anılmayan çocuklarıdır. Dosyalarda doğum yerleri yazar, ama aidiyetleri yalnızca bir kelimeyle özetlenir: Vatan. Kimi bir devlet yurdundan alınıp yetiştirildi, kimi çocuk yaşta “sessizlik” ile... Devamı

İşte Geldik, Gidiyoruz: Hayatın Kısa Konuğu Olmak “İşte geldik, gidiyoruz / Gönül kalır, biz gidiyoruz…” Cem Karaca’nın bu unutulmaz dizeleri yalnızca bir şarkı değil, aynı zamanda hayatın ta kendisine yazılmış bir farkındalık mektubu gibidir. Çünkü her doğan, gideceğini bilerek gelir bu dünyaya. Mesele; nasıl geldiğimizden çok, nasıl gittiğimizdedir. Bugünün dünyasında insanlar, sanki sonsuz bir zaman... Devamı

ŞERRİN İÇİNDEKİ HAYIR İnsan hayatı, bazen sıkıntılarla, bazen de sevinçlerle örülü bir yolculuktur. Başımıza gelen her olay, bize ya bir nimet sunar ya da bir ders öğretir. Ancak çoğu zaman, sıkıntılar içinde kaybolup bu ilahi mesajları göremeyiz. Oysa Allah’ın gazabı da rahmeti de neticede kulun hayrına tecelli eder. Allah, kötülüğü bizatihi kötü olduğu için değil,... Devamı

Hayat Bazen Acı Çekmektir Hayat, çoğu zaman neşeyle hatırladığımız anlardan ibaretmiş gibi sunulur bize. Mutluluk, başarı, aşkla süslenmiş hikâyeler anlatılır durmadan. Oysa kimsenin yüksek sesle konuşmak istemediği bir başka gerçek vardır: Hayat bazen acı çekmektir. Evet, bazen öyledir. Herkesin kahkahalar attığı bir sofrada sessizce gözyaşı dökersin. Kalabalıklar arasında yapayalnız kalırsın. Zihnin geçmişin hayaletleriyle savaşırken, kalbin... Devamı

Kendinden Gidip Kendine Varan Yolculuk… “İnsan, her yolculukta aslında kendinden gider ve kendine gider…” Bir trenin camından bakarken ya da uzun bir otobüs yolculuğunda, içimize çöken o derin sessizlikte fark etmeden başlarız bir yolculuğa daha. Haritalarda yeri olmayan bir yolculuktur bu: Kendimizden kendimize uzanan, kimsenin göremeyeceği hatta ilerleyen, duraklarında yalnızca geçmişin izleri ve geleceğin hayalleri... Devamı

TOPLUM MU SUÇLU, DÜNYAM MI DEĞİŞTİ? Aynadaki Suç – Toplumun Gözüyle Birey, Bireyin Gözüyle Toplum “Eskiden böyle şeyler olmazdı” diyen yaşlıların derin iç çekişleriyle, “Bu dünyada ayakta kalmak için sert olmalısın” diyen gençlerin öfkeli çıkışları arasında sıkışıp kalmış bir toplumun tam ortasındayız. Bu cümleler, yalnızca kuşaklar arası bir farkın değil, aynı zamanda suçla kurulan ilişkinin... Devamı

Boykotun Bedeli: Tepki mi, Tahribat mı? Son zamanlarda bazı siyasilerin ve sanatçıların, toplumsal hassasiyetleri gerekçe göstererek yaptıkları boykot çağrıları kamuoyunda geniş yankı buluyor. Ancak bu çağrıların hedefi sadece bir ürün ya da marka değil; o markanın ardında geçimini sağlayan binlerce emekçi, o ürünün ulaştığı yüz binlerce tüketici ve en önemlisi, ekonomik dengeleri kırılgan bir ipte... Devamı

Başımız Belada mı, Yoksa Belaya Göz mü Yumuyoruz? Bir şehir… Binaların gölgelerinde saklanan gerçekler, kaldırımlarda yankılanan ayak sesleri. Geceyle birlikte kaybolan sözler ve sabaha karşı yeniden yazılan kaderler. Komiser ve eşkıya arasındaki çizgi giderek inceliyor. Yasaların kâğıt üzerindeki katılığı, gerçeğin esnek sınırlarıyla çatışıyor. Peki biz, bu sahnenin neresinde duruyoruz? Toplumun vicdanı bazen bir mahkeme salonunda... Devamı