0 Yorum
MERYEM’İN SUSKUN ÇIĞLIĞISIN SEN Toprağın saftı, tertemiz, ayıklanmış çerçöpten, şifa adına her şeyi bağrında besleyen öz olmuş… Ne oldu sahrâ’nın bakir yalnızlığı, nasıl bir kutsal külfet yükledi ki sana?… Heyhat! Dehr rüzgârının işvesine kanmışsın, sentetik gülüşlerin zehirlemiş seni, farkına dahi varamamışsın… Gel gör ki orman geceleri ve ıssızlığına inat bir hışımsın sen… Ketumca susabiliyor, hayal... Devamı










