AKILLILAR BULUN BİRBİRİNİZİ    Entresan ; delileri akılların idare etmesi istenmiş. Eşleştirmeyi de denkliği de bu şekilde tasarlamışlar.  Oysa “denklik”  ve” eş ” kavramlarına paradoksal bir vaziyette ters düşüyor…  Deli , akıllıya nasıl denk ve nasıl eş olabilir…  Akıllıya  bir deli nasıl layık  görülebilir ve nasıl idare etmesi istenilebilir, daha kötüsü nasıl bir deli ile... Devamı

BOYUN EĞDİĞİN KADAR BAŞ KALDIR Nedeni niçini dahi  sorgulamaya cesaret edemeyen, yüze gelemeyen, ürkek, iki yüzlü kişiliksiz insanlar; bir taraf böyle… Firavunlukla, despotlukla, nedeni niçini sorgulatmayan tanrıya oynayan insanlar, bir tarafta böyle… Birinci grup, kişiliği olgunlaşamamış, yetersiz varlıklar, ikincisi örtbas etme cehdi veren kibir abidesi grupla temelde  aynı kişiliğe sahipken , bazı güç argümanlarıyla ayrışmış ... Devamı

İKLİM/DEPREM VE İNSAN İklimler, depremler ve insanlar yörüngesinden kaymış durumda… İklimler iklim gibi depremler deprem, insanlar insan gibi değil… Bu üç unsurun şeceresinden hızla kaydığı zaman diliminden geçiyoruz sanki… Son derece kaygı verici ve ürkütücü… Ekolojik oluşum ve sürecin sapması,insan oluşum ve sürecinin sapmasıyla başbaşa gidiyor… Sapan insan  paradoksal bir vaziyette, yine kendini aciz ,... Devamı

SEN HİÇ ÜZÜLME Bu davayı vicdan potasından geçireli bir hayli zaman oldu… Kotalar doldu… Akli melikeler el pençe divan durdu, ıssız ve sessiz ama apansız ama amansız oldu… Sen üzülme… Var ya ben bu davayı yeneli bir hayli zaman oldu… Geçmişim tüm eşikleri… Ara ara takılmışsa da çelmeler, kapaklanmadan gelmişim varışa… Yara berelerim olmuş, birkaç... Devamı

NE OLA Kİ BAYRAM Kurban yakınlaşmak, yaklaşmaksa eğer insanlara nasıl yaklaştığınıza ne şekil yaklaştığınıza ve nasıl yakınlık kurduğunuza bakın.. Kurduğunuz ilişkiler sizi değil yakınlaşmak peyderpey uzaklaştırmışsa eğer,aralara dağlar yetmemis hasım yapmışsa eğer ,neyi kurban ettiğinize bakın… Unutmayın ki , yaşamı her an paylaşmak durumunda kalan insan , kurban ettiği şeyle yaklaşır yakınlaşır veya uzaklaşır… Aralara... Devamı

MERYEM’İN SUSKUN ÇIĞLIĞISIN SEN Toprağın saftı, tertemiz, ayıklanmış çerçöpten, şifa adına her şeyi bağrında besleyen öz olmuş… Ne oldu sahrâ’nın bakir yalnızlığı, nasıl bir kutsal külfet yükledi ki sana?… Heyhat! Dehr rüzgârının işvesine kanmışsın, sentetik gülüşlerin zehirlemiş seni, farkına dahi varamamışsın… Gel gör ki orman geceleri ve ıssızlığına inat bir hışımsın sen… Ketumca susabiliyor, hayal... Devamı

HEM ASİ HEM DE KIRILGANSIN SEN Sahra’nın sıcak bağrında, ışıksız bir gecede, Hira yalnızlığında düşünce yağmurlarıyla hemhal iken aslında yükümsüz ve hükümsüzdün… Ne oldu? Bunca yük niye?… Anladım ki; durgun bir ırmak yatağında, gecenin hem dingin hem ürkütücü koynunda, sessiz deli yüreklerin apansız çığlığı, coşkususun sen… Paha biçilmez bir yükün hamalı lakin bükülmeyenisin… Gel gör... Devamı